Ik moet je iets bekennen

Elvira van Rijn 18 November 2015

Stinkend jaloers ben ik. Jaloers op al die volgeschreven dagboeken en logboeken aan de hand van de dagenergie. Het zijn de dagboeken en logboeken van anderen. Vier jaar, vijf jaar… bladzijden vol trouw bijgehouden belevenissen waarin de herhalende patronen, groei- en creatieprocessen zich laten zien. Soms letterlijk dezelfde gedachten, gevoelens die terugkeren, ronde na ronde. Bijzondere inzichten komen als vanzelf. En de schrijver geniet en groeit.

De half lege boekjes stapelden zich op

Ik kan het niet. Het lukt me niet. Als kind deed ik al pogingen een dagboek bij te houden. Ik begon ooit met zo’n prachtig exemplaar met een harde kaft en een slotje. Holly Hobby stond in haar lieve jurkje op de voorkant. Ik koesterde het en verstopte het telkens na het schrijven ergens onderin een geheim laatje. En ik kreeg het niet vol. Na een paar weken dapper pennen bleef de rest van het boekje maagdelijk en onbeschreven. Zo heb ik stapels prachtige boekjes verzameld met een paar bladzijden volgeschreven. Herhaalde pogingen die tot niets leidden.

Een moment van rust en bezinning

Ik krijg inmiddels hartverwarmende bedankjes van cursisten die trouw de dagenergie volgen, mijn dagelijkse inspiratiemail ontvangen en hun ervaringen opschrijven, dag na dag. Ze vinden er een moment van rust in, tijd voor zichzelf, voor bewustwording. En het is niets voor mij. Zo jammer. Ik houd het gewoon niet vol. Krijg er geen energie van. Het voelt als huiswerk en als moeten.

Deze zomer was ik er helemaal klaar mee! Hoe kon ik mezelf inspireren om meer uit de dagenergie en de levenspaden te halen? Mijn boeken heb ik voor mezelf geschreven, ik gebruik ze dagelijks. Van mijn artikelen heb ik zelf misschien wel het meeste geleerd. Er moest toch ook iets bruikbaars voor mijzelf te creëren zijn! Ik begon te experimenteren met mijn agenda. Die raadpleeg ik immers elke dag. Maar daarin schrijven was zo saai. Toen kwam Flow Weekly op mijn pad. Daarvan werd ik al een stuk vrolijker. Maar het bleef een dagboek: te veel werk. Tot slot maakte ik mijn eigen creatie. Het werden er uiteindelijk twintig: samen vormen ze een reis door 20 levenspaden: De reis van mijn leven. Het lukte!

Nog een paar stappen en dan... op reis

Het is bijna af. Nog een paar stappen en dan kan ik het met de wereld delen. Een on-line reis aan de hand van de twintig levenspaden: twintig werkbladen met persoonlijke informatie, tips, oefeningen en een beetje ruimte om te schrijven. De reis begint in je eigen levenspad en na 20 paden word je opnieuw geboren. Na alles wat je hebt geleerd en beleefd is dat een ware wedergeboorte. Als je wilt ga ik met je mee op reis. Dat maakt het nog persoonlijker. Vol verwachting klopt mijn hart… Misschien mag ik wel met jou mee op reis!